Ton Cabret

Ton Cabret

Ton Cabret begon op zijn zestiende met gitaarspelen. Met een akoestische gitaar onder de arm volgde hij braaf lessen bij gitaarschool Bos in IJmuiden. Toch bleef het daar niet lang bij: al na een half jaar ging hij aan het werk als standbouwer en decorateur, een beroep waarbij hij veel moest reizen – en waarin de gitaar tijdelijk wat vaker in de koffer bleef.

Toch liet de muziek hem nooit los. Samen met vrienden richtte hij het legendarische (en beruchte) Velsense bandje Elevator op – een band met grootse plannen, maar zonder optredens. Het was een tijd van ideeën, lol en muzikale verkenning. Daarna werd het door het bekende druk, druk, druk een tijdlang vooral thuis spelen.

Totdat hij zo’n tien jaar later werd gebeld door Ed van Ettekoven met de vraag of hij mee wilde spelen in de band The Next. Een energieke band die actief was in heel Noord-Holland en regelmatig optrad. Dat gaf Ton opnieuw het muzikale vuur dat hij gemist had.

Na The Next werd hij medeoprichter van verschillende andere bands, waaronder Mondo Cane, Stampin' Ground en het succesvolle Punch & Judy. Toen dat hoofdstuk werd afgesloten, besloot Ton het ook even wat rustiger aan te doen. Maar zoals zo vaak bij muzikanten, bleef het niet stil.

Hij werd benaderd door oud-bandleden uit onder andere Trogs en Black Ventures, die opnieuw wilden gaan spelen. Ze vroegen Ton om de rol van sologitarist op zich te nemen. Zo ontstond samen met drummer Henk Sevestre de band StoneDef – een bluesrockformatie die al snel naam maakte in de regio.

Na het uiteenvallen van StoneDef kwam Ton opnieuw in een band terecht met Ed: een vriendenproject genaamd Decades. Toch begon het bij Ton en Ed te kriebelen om iets nieuws te starten. Ed kende Nick, Nick kende Claudio en Claudio kende Jeffrey. Ton haakte aan, en nam later drummer Ruud Hühl mee. Na een paar inspirerende jamsessies was de nieuwe formatie geboren: De Neven van Ed.

De Neven van Ed maken lekkere muziek, en de band is ook voor iedereen een uitdaging,
omdat een ieder met allerlei nummers aan komt, waar wij als De Neven weer ons ding mee doen!
— Ton Cabret